Lone Pardon
Een vrolijke vrouw
Een nicht, tantezegger. van Lone vertelt ons het verhaal. Ze is in het familiearchief gedoken en wil graag de familiegeschiedenis van Lone met ons delen:
Over de familie van Lone:
Lone Apollonia, werd geboren als oudste op 16 januari 1888 en overleed op 17 oktober 1972 in het bejaardenhuis op Kloosterzande. Later kwamen er nog 5 kinderen in het gezin die kwamen terecht in Axel (Louisa), op de Kampersedijk (Madelein) en er emigreerden er drie, 2 meisjes (Anna en Emelie) en 1 jongen, naar Canada. Het gezin woonde aanvankelijk iets verderop op de Zuiddijk, maar Lone heeft zich op de Oude Stoof een huis laten bouwen en is daar ook altijd blijven wonen.
De zussen die naar Canada emigreerden waren tijdens hun bootreis in dergelijk slecht weer terecht gekomen dat ze met zwemvesten aan voor hun leven hebben gevreesd. Ze schreven naar hun moeder een brief waarin ze uitlegden uit angst na hun afschuwelijke bootreis nooit meer terug naar Nederland te zullen komen. De moeder schreef hen terug dat ze ook maar niet meer terug moesten komen: ze had één keer zo veel verdriet gehad bij hun vertrek, dat ze dit niet nog een keer wilde meemaken. De zussen hebben overigens een goed bestaan in Canada opgebouwd, waar ze een enorme tomatenfarm leidden.
Over Lone of zoals ze ook wel genoemd werd Loontje:
Lone kwam uit een zeer godvruchtig gezin, vermoedelijk ook wel de reden dat ze graag wilde intreden in het klooster. Waarschijnlijk door haar, naïeve, openhartigheid werd ze door de nonnen uit het klooster gezet. Deze afwijzing heeft haar geestelijk flink in de war gebracht, en eigenlijk de rest van haar leven bepaald. Lone heeft haar hele leven hard gewerkt. Nadat ze uit het klooster terug thuis kwam is ze korte tijd in betrekking geweest als dienstmeid bij boer Vaal op Absdale, daarna werd ze landarbeidster voor diverse boeren uit de omgeving.
Lone had veel katten en ging door het leven als een excentrieke vrouw. Toch was ze een echt familiemens en elk jaar met de kermis op Hengstdijk was de familie dan ook welkom. De herinnering aan de rijstpap die Lone dan voorschotelde wordt nu nog ervaren als de lekkerste rijstpap ooit gegeten. Ze was bevriend met Reziene op Kampen.
De pastoor en plaatselijke bankdirecteur hadden zich bij Lone binnengepraat en hebben haar financiële zaken op hun manier weten te regelen.
Een anekdote uit het leven van Lone: Een dag ging ze met de tram naar haar zus in Axel en werd per ongeluk aangestoten door een heer die hiervoor zijn excuus maakte: “o, pardon juffrouw.” Lone antwoorde: “Hé, ik ken je niet, hoe weet jij dat ik Pardon heet?”
De nicht ziet Lone vooral als een leuke tante met een goed gevoel voor humor.
Overige bronnen:
Lone ging op zondag naar de overburen, de familie van Assche, om naar de preek op de radio te luisteren.
Ze heeft, als landarbeider bij verschillende boeren in de omgeving gewerkt. Genoemd worden: Derijck, Dixhoorn en Verschuren.
Na de oogst ging Lone tot in het Hoogland om over te rapen; aardappels, erwten, bonen en graan.
De peulvruchten en tarwe werden op de dorsvloer bij van Assche bewerkt met een vlegel. Het uiteindelijke product
was voor eigen consumptie.
Lone ging op zondag te voet naar de kerk in Boschkapelle.
Als ze in de suikerbieten bij Verschuren aan het werk was dronk ze ’s ochtend vroeg koffie bij de familie van de Lavoir. Het was een vrolijke vrouw herinnert de dochter des huizes.
Aanvulling:
Dat Loontje altijd hard heeft gewerkt komt ook naar voor in het volgende verhaal van een collega van Loontje:
Het was nog voor de oorlog, we waren bij Dixhoorn op het land aan het bruine bonen trekken, mijn zus, Loontje en ik. We woonden alle drie op de Oude Stoof, maar op de middag ging Loontje niet naar huis om te eten, mijn zus en ik wel. Toen we terugkwamen na de maaltijd, zagen we tot onze verbazing, dat Loontje ook tijdens de middagpauze gewoon had doorgewerkt. Ze was een behoorlijk eind uitgelopen op ons, zodanig dat we alle zeilen moesten bijzetten om haar opnieuw in te halen.
hengstdijk.eu februari 2020