Hengstdijk, een dorpje apart.
Zoals wel vaker gebeurt op dinsdag na het volksdansen, liep Trudie de Silva een eindje met me mee op weg naar huis. Zij wilde nog even langsgaan bij haar schoonmoeder die de week erop een etentje zou geven ter gelegenheid van haar verjaardag. Enthousiast zei ze dat ze weer naar camping De Vogel zouden gaan, omdat je daar zo lekker kon eten voor een leuke prijs.
Goh, dacht ik , dat zou ik ook wel eens kunnen doen.
Het was er nog nooit van gekomen, terwijl ik toch al vele jaren in Vogelwaarde woon.
Zo gedacht, zo gedaan, in dit geval en ik was benieuwd wat ik op Internet zou vinden over camping De Vogel. Leuke site en met interesse las ik over de vele mogelijkheden, die deze camping te bieden heeft.
Toch maar reserveren voor die zondag in juli en ik belde op.
Zondag 23 juli was het zover: we gingen fietsen ter ere van mijn verjaardag. Mijn zoon Sebastiaan en Ineke haalden de fietsen op de camping op en we fietsten door de mooie polders richting Ossenisse.
Het weer was ondertussen opgeklaard, al waaide het flink.
Met een tussenstop bij de Petrus en Paulushoeve kwamen we rond vijf uur aan bij de camping, waar we genoten van een lekker etentje.
Een paar dagen later, op mijn werk bij Morres kreeg ik een tip van
mijn collega Peggy de Kraker, dat ik eens op de site van Hengstdijk moest kijken. Er zou een foto van mij opstaan, uit de tijd dat ik afscheid nam op Hengstdijk als kleuterleidster in 1983.
Wat leuk, dacht ik en de herinneringen kwamen boven: kleuters uit Ossenisse die gebracht werden door juffrouw Remijn, het overblijven, de huisbezoeken, de warme belangstelling bij Sint- en Kerstvieringen, de Vogeltjesdans en de leuke gesprekken die er waren bij het brengen en halen van de kleuters.
Hengstdijk blijft een dorpje apart voor mij, omdat je daar vanzelf een beetje terugkomt in de nostalgische tijd van weleer, de tijd waarover Wim Sonneveld zong: het dorp, ik weet nog hoe het was, de boerenkinderen in de klas, een kar die ratelt op de keien….
Dat dorp van toen is een mooi dorp van nu.
Houden zo!!
Een hartelijke groet van Tiny Baecke en tot ziens.
Tiny Baecke, 28 september 2017