Over toeval gesproken.
Na enkele maanden trouw de site te hebben gevolgd, ben ik gaarne bereid op verzoek van Ko Leenknegt een verhaal te schrijven voor ‘Achter de horizon’.
Voor allen die mij en mijn vrouw niet kennen. Ik ben Jo d’Hooghe geboren te Prosperpolder en al 37 jaar getrouwd met Riet van Bellen van de Groenendijk. Wij hebben elkaar leren kennen via onze eerste stappen op de arbeidsmarkt. Ik werkte bij HP van Zon NV bij Sies Sarneel ,voor de ouderen onder ons ‘Lui Lekkerland’ genaamd, in de Cloosterstraat en bracht dagelijks geld naar de Rabobank, alwaar Riet werkzaam was. Zij heeft daar meer dan 35 jaar gewerkt en ik heb daarna 35 jaar gewerkt bij Morres Wonen BV. Na 5 jaar samen in Hulst gewoond te hebben, zijn wij verhuisd naar Kloosterzande. Ik was inmiddels al enkele jaren spelend lid van de VV Hontenisse en had mij al vrij snel het kloosterse taaltje aangeleerd. (Ik werd in het begin in het kleedlokaal uitgescholden voor halven belg!) Jaren in het eerste elftal gespeeld en toen dat een probleem werd, heb ik gekozen om bij de veteranen te gaan voetballen en werd tevens lid van de tennisclub en van de biljartclub. Ik ben tevens 20 jaar penningmeester van de voetbalvereniging geweest en een aantal jaren voorzitter van de biljartvereniging, en van beide verenigingen ben ik nu erelid . Riet, meer dan 20 jaar penningmeester van de harmonie St. Cecilia, mag zich een echte Klooriaan noemen, maar misschien mag ik wel zeggen dat ik er een geworden ben.
Nu wonen wij inmiddels zeer naar onze tevredenheid bijna 5 jaar in Methoni in Griekenland in een huis met 2 verdiepingen, wij wonen boven en het onderste gedeelte verhuren wij als appartement. Toen we naar Griekenland verhuisden hadden wij 2 wensen: Ten 1ste : Veel familie, kennissen en Kloorianen op visite krijgen en ten 2de ons kunnen voorzien van groenten, fruit, en... wijn uit eigen tuin en na 5 jaar kunnen wij stellen dat deze beide wensen in vervulling zijn gegaan.
Na deze uitgebreide kennismaking wordt het de hoogste tijd om mijn verhaal ‘Over toeval gesproken’ op te tekenen:
Iedereen die mij kent, weet dat ik buiten mijn werk en sporten ook wel van een ‘verzetje’ houd. Een van die verzetjes was een pintje pakken in een gezellig café of bar. Een gezellig café of bar begint bij een kroegbaas die zelf een lekkere babbel heeft. Een van deze kroegbazen was Ber van Damme. Eigenaar van eerst ‘Het Witte Huis’ en vervolgens ‘ Disco Love’. Tot spijt van vele Kloorianen en vreugde van heel Hengstdijk besloot hij te verkassen naar ‘t Jagershuis’. Vanaf dat moment ben ik vaste klant geworden van ’t Jagershuis’ en heb ik Hengstdijk met alles wat daarbij hoort beter gaan leren kennen. Samen hebben we vele uurtjes over van alles en nog wat gepraat. Zo ook over biljarten. Ik had toen een eigen biljarttafel, maar toen mijn vrouw en ik besloten hadden om naar Griekenland te gaan verhuizen, was mijn wens dat mijn biljarttafel in het ‘Jagereshuis’ zou komen te staan. Ber wilde daar nog even over nadenken, maar toen Jeanette en Andre de nieuwe uitbaters werden was dat eitje snel gepeld. Ik was daar heel blij mee, temeer omdat ik zie dat er inmiddels een bloeiende club is opgericht met zeer enthousiaste leden en ik zelf nog steeds kan spelen op ’mijn’ tafel.
Ongeveer 2 jaar geleden kregen wij Kloorianen op bezoek, die bij aankomst informeerden of wij de PZC van een dag terug nog wilden lezen. Al jaren lezen wij geen kranten meer, maar als gasten die bij zich hebben dan maken we van de gelegenheid gebruik. Enkele uren later nam ik uitgebreid de tijd om het plaatselijke nieuws en de sportpagina’s te gaan lezen en toen ik de bewuste pagina open sloeg, zag ik onmiddellijk dat ‘mijn’ biljarttafel in de krant stond. Mijn mond viel open van verbazing, want er was dus nog meer aan de hand. Het betrof namelijk een artikel van Karel en Margot hun zoon als voetballer van de VV Hontenisse. Wij wisten namelijk niet dat Karel en Margot de nieuwe eigenaren van ’t Jagershuis’ waren en al helemaal niet dat hun zoon in het 1ste elftal van VV Hontenisse voetbalde. Karel en Margot zijn goede kennissen van ons geworden toen zij net als wij op Klooster woonden. Wij hebben heel wat uurtjes met elkaar op getrokken. (meestal in de late uurtjes!)
Minimaal een maal per jaar komen wij terug naar Nederland om familie en kennissen terug te zien. Bij voorkeur doen we dat tijdens de jaarwisseling. Wij logeren dan een week in Hulst bij familie en een week op de ‘Bunstede’ te Groenendijk. Velen zijn dan vrij en ’onze’ verenigingen beleggen een nieuwjaarsreceptie, zodat we dan in de gelegenheid zijn veel vliegen in een klap te slaan. Een bezoek afleggen aan Hengstdijk zit altijd in het programma omdat Hans en Carola Pierar-van Bellen, een zus van Riet, op Hengstdijk wonen en voor mij een ideale gelegenheid om in ‘t Jagershuis’ en bij de overbuurman, Ber, een pintje te gaan pakken en alle nieuwtjes van Hengstdijk op te snuiven. Nu, als trouwe lezers van de Hengstdijk-site, zal het laatste een stuk minder worden.
Mogelijk zijn lezers van dit ietwat langdradige verhaal nieuwsgierig geworden waar het plaatsje Methoni gelegen is. Deze lezers raden wij aan eens te kijken op de site
http://www.methoni.gr/ ( klik rechtsboven op de engelse vlag om de website in het engels te bekijken ).
Indien jullie nog nieuwsgieriger zijn geworden, neem dan contact op met ons e-mailadres:
jorimet@otenet.gr
Wij wensen iedereen het allerbeste toe en vele zonnige groetjes vanuit Methoni,
Riet en Jo d’Hooghe, april 2009