Fons zijn verhaal
In het jaar dat ik geboren ben hebben mijn vader en moeder, de woning voor het schoolhoofd betrokken. Het zal er vast wel wat mee te maken gehad hebben, dat ik sliep in de donkere kamer van de voorganger van mijn vader, de meester Kerremans. In 1979 ontmoette ik in Vlissingen zijn gepensioneerde broer, die boven de fotowinkel waar ik werkte een woonruimte had. Meester Kerremans woonde toen in Breda. Gepensioneerd net als zijn broer.
In die donkere kamer sliep eerst mijn oudste broer Sjak. In 1952 kwam ik erbij en enkele jaren later mijn jongste broer Jan. Door mijn vader werden wij bij het boerenleven betrokken en aangespoord om op het land te gaan werken. Dat werden bieten gedund met een betaling per roe, aardappelen geraapt met een beloning per uur en voor onszelf in de vakantie papaverbollen geraapt. Maar het advies was wel er niet te veel van eten, je kon er flink slaap van krijgen. Het ging om de opbrengst per kilo en die kwam soms boven de gulden per kilo uit.
Het bieten dunnen leek wel het meest op zelfkastijding: op de blote knietjes over een land met veel harde kluiten. Maar toch blijft het mooi als je een gedroomde hobby er gestalte mee kunt geven. Ik verschafte er mijn eerste fototoestel door aan. Mijn Agfa Clack werd mijn eerste fototoestel. Ik werd amateur fotograaf en ging gelijk de fotorolletjes zelf ontwikkelen. Het bieten dunnen deed ik soms met mijn oudste broer Sjak. Het aardappelen rapen deden we met bijna volledige gezin en dat voor 10 cent per uur in 1958. De aardappelen werden uitgereden met een bietenrooier, die met een draaiend wiel de aardappelen voor het oprapen, opzij gelegd. Later in het jaar werd er bij de uien, kapucijners en bruine bonen geholpen en voor de dorst kregen wij gezoete koude thee mee. Om het jaar af te ronden mochten we Vereecken op Stoppeldijk, appels en peren plukken om zo te werken voor onze wintervoorraad van appels en peren die voor die tijd al goed gekoeld in de achterkamer ( later werd dat onze studeerkamer ) bewaard werd. Ja, een groot gezin, dat waren wij wel met 3 jongens en 4 meisjes. Met een vader die onderwijzer en hoofd was op de L.O. te Pauluspolder.
Een school gebouwd in 1912 op het kerkhof van de Kerk die eind 19de eeuw afgebrand was, door het vlamvatten van het orgel. Een gevulde verwarmingsstoof met houtskool stond te dichtbij het orgel, waardoor de monumentale kerk afbrandde. De kerk werd later op Stoppeldijk herbouwd en staat er nog steeds in een gemoderniseerde versie.
In mij vrije tijd ben ik een actief amateur fotograaf. Vanaf februari 2009 heb ik de werken aan de Kustversterking bij de Vlissingse Boulevards en zwakke Schakels vanaf Vlissingen tot Dishoek.
Fons Wijnacker , januari 2010